گروه درمانی مبتنی بر آموزش جرأت ورزی بر بهزیستی ذهنی و بهزیستی روان شناختی زنان خودسرپرست مهاجر افغانستانی

این پژوهش به منظور تأثیرگروه درمانی مبتنی برآموزش جرأت ورزی بر بهزیستی ذهنی و بهزیستی روان شناختی زنان خودسرپرست مهاجر افغانستانی انجام پذیرفته است. روش پژوهش آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است . جامعه آماری این پژوهش شامل 60 نفر از زنان خودسرپرست ساکن درشهرک امام رضا واقع در مشهدبوده است. 24 نفر از زنانی که در پرسش نامه های مقیاس عاطفه ی مثبت و منفی و بهزیستی روان شناختی نمره کمتر از میانگین داشتند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی(12 نفر) و کنترل(12نفر) جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده دراین پژوهش عبارت است از: مقیاس رضایت از زندگی و عاطفه ی مثبت و منفی (بهزیستی ذهنی)، پرسش نامه ی بهزیستی روان شناختی ریف. گروه آزمایش به مدّت 8 جلسه ، هفته ای یک جلسه ، فنون جرأت ورزی را آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. پس از پایان دوره آموزشی وهم چنین با فاصله دوماه پس آزمون و پیگیری برای کلّ نمونه(24 نفر) اجرا گردید. پس از گردآوری پرسش نامه ها، داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری تحلیل کواریانس و به وسیله نرم افزار spss19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهند که گروه درمانی مبتنی برآموزش جرأت ورزی در مرحله پس آزمون و پیگیری به طورمعناداری در افزایش بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی وکاهش عاطفه ی منفی زنان خودسرپرست موثّراست. درعاطفه ی مثبت ، با وجود تغییر مختصر درآن، درپس آزمون و پیگیری اختلاف معناداری مشاهده نمی شود.